Veel Gestelde Vragen TOC
TOC is vooral gekend in operations (vooral in supply chain en productie), is er nog wel een industriële toekomst voor onze West-Europese landen?
Dit suggereert dat onze ‘captains of industry’ zich beter zouden omscholen tot begrafenisondernemers. Dit is zeker een brug te ver. Het is wél een feit dat de industriële bloei definitief voorbij is en iedereen weet dat werknemers in lageloonlanden een pak goedkoper zijn. Maar in veel delocalisatie projecten zijn er ook veel misrekeningen gebeurd. Te beginnen met een schromelijke onderschatting van de logistieke kost en de nodige organisatie. Er zijn ook bedrijven die marktaandeel hebben verloren omdat alle flexibiliteit verdwenen was.
Is de prijs dan geen concurrentieel wapen?
Ja , maar de ervaring met analyses van “market constraints” heeft echter geleerd dat dit zeer zelden het geval is omdat wij bij ons al lang niet meer te maken hebben met de goedkope massagoederen maar eerder met specialiteiten en niches.
Worden onze supply chains niet te complex?
Inderdaad, de structuur van sommige supply chains heeft meer weg van een spinnenweb dan van een ketting. Het TOC-besturingssysteem is echter toepasbaar op zelfs zeer complexe supply chains omdat het focus geeft op de kritische punten. Dit laat toe om het aantal aandachtspunten drastisch te verminderen zonder te vervallen in verkeerde vereenvoudigingen.
Kunnen wij niet van al die complexiteit af geraken en teruggaan naar eenvoudigere producten?
Wij moeten het hier net hebben van kleine series, stukwerk, niches en andere specialiteiten en veel flexibiliteit. Ook van producten die omwille van transport of dicht bij de verbruiker moeten geproduceerd worden. We kunnen ons dus best efficiënt voorbereiden om dat deel van de markt goed te bedienen, de beste garantie om een concurrentiële voorsprong op te bouwen die de lageloonlanden niet snel zullen inhalen.
Waarom niet ?
De lageloonlanden werken met organisaties die lijken op de onze van in het begin van de vorige eeuw. Het loopt allemaal goed als je maar meteen enkele containers afneemt en 6 maanden op voorhand bestelt. Er zijn uitzonderingen, maar de voorsprong die wij (noodgedwongen) al hebben moeten wij verder uitbouwen. Door de complexiteit wordt het steeds moeilijker om mensen te vinden met het juiste profiel om zoiets aan te sturen. Wordt dit dan niet onze zwakke schakel? Dat hangt af van de invalshoek waarmee je het probleem wil aanpakken. Een organisatie-expert zou voorstellen om meer coördinatievergaderingen tussen de verschillende verantwoordelijkheden te organiseren. Helpt dit? Ja tot op zekere hoogte. Alleen eisen deze bijkomende vergaderingen ook meer tijd en energie.
Is die situatie niet het gevolg van een gebrek aan discipline? Je mag toch niet zo maar de hiërarchie kortsluiten?
De grote woorden zijn gevallen: hiërarchie en discipline. Die oplossing is niet noodzakelijk verkeerd , maar fout als het belang van de eigen afdeling primeert. Een supply chain loopt per definitie dwars door de hiërarchische hokjes en zorgt soms voor conflicten die verstandig moeten opgelost worden. Beter is het wanneer de globale prioriteiten zodanig worden gestuurd dat die conflicten niet meer optreden. Het leuke is dat een dergelijke oplossing onafhankelijk is van het type organisatie.
Moeten wij dan de organisatie hertekenen en aan de supply chain manager alle bevoegdheden toekennen?
Niet nodig. Het kernprobleem is niet de organisatie, wél de beschikbaarheid van de juiste en up-to-date informatie in de juiste vorm voor alle betrokkenen.
Dan gaan we toch verzuipen in massa’s gegevens die ieder weer op zijn eigen manier interpreteert om zijn gelijk te halen?
Neen, er mag niets aan de klant beloofd worden dat niet gecheckt is op beschikbaarheid in stock, in componenten en/of op in capaciteit. Daartoe gebruiken wij ‘due date quotation’. De feedback naar de klant gebeurt direct en is van dat ogenblik af een vast engagement dat wij kunnen houden omdat de planning robuust is. De uitvoering loopt volgens TOC-buffermanagement, een beproefde techniek die een zuivere ‘pull-flow’ installeert en alle betrokken activiteiten synchroniseert.
Moeten wij niet eerder de lean-technieken toepassen om een pull-flow te verkrijgen?
Lean-technieken zijn niet overal toepasbaar en vereisen bijna altijd een verandering in de lay-out op de werkvloer evenals een voldoende uniformiteit in de flow en de beschikbaarheid van alle nodige componenten. Dat is trouwens heel dikwijls een struikelblok bij lean-implementaties.
Met TOC-sturing bereiken we hetzelfde effect: verkorting van de doorlooptijden en flexibiliteit zonder maar één moer te veranderen op de werkvloer. De beschikbaarheid van de componenten wordt mee aangestuurd met dezelfde mechanismen. (Dus ook de productie van gemeenschappelijke componenten in eigen beheer of bij onderaannemers en de synchronisatie van de aankopen. )
Dat doet het ERP-systeem toch?
Er is bij ons weten nog geen enkel ERP-systeem dat volledig DBR en SDBR en TOC-supply chain synchronisatie heeft geïntegreerd. Ook niet de APS oplossingen. Zie hierover meer hier:
Is C&DS dan dé oplossing?
Niet voor alle organisaties maar zou je niet eens kijken naar
Dus is het voldoende om een software te installeren?
Neen, software is één van de noodzakelijke voorwaarden maar dit is niet voldoende. Overdracht van specifieke Know-How en Expertise zijn even noodzakelijk omdat het gaat om concepten en technieken die moeten aangepast worden aan het bedrijf. Copy-Paste oplossingen werken niet omdat TOC rekening houdt met de eigen ‘constraint’ van de organisatie, die is in elke organisatie verschillend. Dit garandeert ook dat je de concurrent een hele stap voor blijft, zeker als hij maar enkele aspecten tracht te kopiëren zonder de nodige grondige aanpak.